به گفتگوهای زیر دقت کنید

کودک: من خسته ام.

من (پدر، مادر): چرا خسته ای، تازه از خواب بیدار شدی.

کودک(با صدای بلندتر): اما خسته ام.

من: تو خسته نیستی. فقط کمی خواب آلوده هستی. بیا لباس بپوش.

کودک(با شیون): نه من خسته هستم.

* * *

کودک: مامان، اینجا گرم است.

من: هوا سرد هست. گرمکنت را در نیار.

* * *

کودک: من این غذا را دوست ندارم.

من: تو اتفاقاً این غذا را دوست داری.

گفتگوهای بالا نشان می دهد که کودک و والد به عنوان دو فرد مستقل دو مجموعه احساسات متفاوت از هم دارند. کودک و والد به همان چیزی که احساس می کنند توجه نشان می دهند. چنین گفتگوهایی نه تنها اغلب اوقات به بحث و جدل تبدیل می شود، بلکه پیوسته به کودک گفته می شود به ادراکاتش اعتماد نکند و در عوض به درک و احساس والدین متکی باشد.